Hoe een Oostenwind Wolk zijn Anjer ontmoette

Er was eens een Wolk. Hij was een Oostenwind Wolk.

Je weet wel, zo een hele mooie wollige. Hij was prachtig wit.

Nu was het een schitterende dinsdagochtend.
Oostenwind Wolk zweefde door de strakblauwe lucht en keek zoals gewoonlijk de tuinen en landerijen die onder hem door schoven.

Opeens zag hij een prachtige witte bloem. Ze was schitterend, haar gewelfde bladeren waren welhaast net zo wollig en wit als hij zelf was. Hij was onmiddellijk verliefd.

“Trouw me met, jij witte schoonheid,” riep hij naar haar.

Juffrouw Anjer, want zo heette de schoonheid waar Wolk zijn oog op had laten vallen, keek omhoog om te zien waar de stem vandaan kwam. Daar zag ze de mooiste Wolk die ze ooit had gezien. Wit en welvend, net als zij.
“Oh Wolk, zou jij echt dat echt willen?” antwoordde  de prachtige bloem.

“Jazeker, schone dame, ik wil,” verzekerde hij haar.
“Maar Wolk, hoe ga ik nu bij je komen?” vroeg zij zich af.
“Mijn schone witte dame, ik zal mijn broer roepen, de Oostenwind. Hij zal je komen halen,” zei hij.

“Ja, oh ja, doe dat alsjeblieft. Want, ik wil…” verzuchtte ze.
En zo kwam het dat de Oostenwind Anjer haar oppakte. Met de zachtste bries die hij in zich had blies hij haar omhoog naar zijn broer Wolk.

Met een glimlach op haar lippen landde de bloem in zijn handen.
“Oh, Wolk!” zei ze.
“Mijn schone witte dame!” antwoordde hij.

Ze gingen helemaal in elkaar op, zo fijn vonden ze het om bij elkaar te zijn. Alsof het altijd al zo was geweest.
En misschien, op zomaar een dinsdag ochtend, zul je AnjerWolk nog eens voorbij zien drijven, door de strakblauwe lucht.

Want ze zijn voor altijd bij elkaar gebleven.

Dromen van de Zomer

Gisterenavond zaten we met de lichten aan, vestje aan in de kamer en ik dacht: Tja, nu is het alweer herfst.... Wat een weer zeg. En dan denk ik meteen aan iedereen die in een tentje ergens in Nederland op vakantie is. Petje af, ik zou het niet kunnen.

Overdag was ik bezig met wat mooie foto's, onder andere deze, van zachtroze Mimosa. Gemixt met wolkenfoto's en een metaalachtige ondergrond kreeg ik deze papiertjes. Met de regen die tegen de ruiten sloeg, bedacht ik dat ik ze 'Dromen van de Zomer' zou noemen...

Zie je de roze vlekjes op de blauw-paarse achtergrond? Dat is de Mimosa :-)

Ik ga ze later deze week printen en dan gebruiken voor een leuk doosje. Heb er nu al zin in!
En jullie, wat vind je, zijn ze mooi? Doen ze je denken aan de zomer? Of juist niet misschien.

Liefs, Maureen

Over wandelen en onverwachtse ontmoetingen

Een van de dingen die ik regelmatig doe is een wandeling maken hier in de wijk. Standaard gaat mijn fototoestel mee, want je weet maar nooit wat je tegenkomt...
Mooie bloemen, een verweerde stuk hout, kleurige steentjes, ik fotografeer het allemaal. Ze zijn mijn schat, wachtend om in een creatie te verschijnen.
Zo had ik een foto van een 'saaie' stoeptegel, die ik opvrolijkte met een felgekleurde hortensia. Zo zou de stoep er toch een stuk leuker uitzien, niet waar?


Soms ontdek ik op mijn wandelingen iets heel anders dan een mooi foto-moment. Zoals twee weken geleden. Ik liep langs een zitje bij iemand in de voortuin en vlak daarna was er ineens dit zinnetje in mijn hoofd: "Het stoeltje stond er al weken heel uitnodigend te zijn." 
Als ik in de schrijfmodus ben, zoals ik dat zelf noem, kan dat zomaar gebeuren. Dan heb ik mijn verhaal-luister-oor open. Nieuwsgierig naar wat er voor verhaal bij hoorde kroop ik later achter mijn computer, om het op te schrijven.
Het is een lief klein verhaaltje geworden, dat ik graag met jullie wil delen.

Juffrouw JaGoedHoor en het stoeltje met het oranje kussen

Liefs,
Maureen.